Das alte Tannheim.
Repro: P. Linser
Repro: P. Linser
TANNHEIM ISCH …
Wenn ich a Tannheim denk,
isch es a windig koltr Friahjohrstag,
a Huazehör im Friahsummr,
a Trom in ar Vollmondnacht,
a Nometag am Vilsalpsea.
Wenn ih a Tannheim denk,
isch es a Blick aue zum Uastua,
as Feirobetleite mit dr groaße Glogge.
‘s Grummat, wenn d‘ Felder voll Schoche, d‘ Puand vor isrem Haus.
Wenn ich a Tannheim denk,
noch isch es a u‘ sagbare Ruah im November,
a Neablmör am Klosetag,
‘s Gewinde a dr Blache.
Wenn ih a Tannheim denk,
isch es albet noh gleich, ‘s isch mei Dahuam.
(„Ich mecht mei Kindsei wieder“, Maria Theresia Köll-Müller)
Peter Linser
Wenn ich a Tannheim denk,
isch es a windig koltr Friahjohrstag,
a Huazehör im Friahsummr,
a Trom in ar Vollmondnacht,
a Nometag am Vilsalpsea.
Wenn ih a Tannheim denk,
isch es a Blick aue zum Uastua,
as Feirobetleite mit dr groaße Glogge.
‘s Grummat, wenn d‘ Felder voll Schoche, d‘ Puand vor isrem Haus.
Wenn ich a Tannheim denk,
noch isch es a u‘ sagbare Ruah im November,
a Neablmör am Klosetag,
‘s Gewinde a dr Blache.
Wenn ih a Tannheim denk,
isch es albet noh gleich, ‘s isch mei Dahuam.
(„Ich mecht mei Kindsei wieder“, Maria Theresia Köll-Müller)
Peter Linser
